Τα συνήθως χρησιμοποιούμενα ιατρικά συντηρητικά της αυξητικής ορμόνης είναι η φαινόλη, η κρεσόλη και ούτω καθεξής. Η φαινόλη είναι ένα κοινό φαρμακευτικό συντηρητικό. Μια μελέτη από την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών (EPA) έδειξε ότι η έκθεση στη φαινόλη μπορεί να προκαλέσει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του εμβρύου. Υπήρξαν περιπτώσεις νοσοκομειακής χρήσης απολυμαντικών φαινόλης με αποτέλεσμα κρούσματα βρεφικής υποχολερυθριναιμίας και κάποιο εμβρυϊκό θάνατο, επομένως η φαινόλη θεωρείται τοξική για βρέφη ή έμβρυα.
Λόγω της τοξικότητας της φαινόλης, η FDA, η ΕΕ και η Κίνα έχουν ρυθμίσει αυστηρά το ανώτατο όριο της προσθήκης συντηρητικών. Η FDA ορίζει ότι η συγκέντρωση της φαινόλης πρέπει να ελέγχεται εντός 0,3%, αλλά η FDA εξηγεί επίσης ότι έχουν αναφερθεί σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες σε ορισμένους ασθενείς ακόμη και στην επιτρεπόμενη συγκέντρωση, και η μακροχρόνια χρήση θα πρέπει να αποφεύγεται. Η συνεχής λήψη επιτρεπόμενων χαμηλών δόσεων θα πρέπει επίσης να αποφεύγεται για περισσότερες από 120 ημέρες. Δηλαδή, αν και η συγκέντρωση της φαινόλης που προστίθεται στην αυξητική ορμόνη είναι πολύ χαμηλή, οι ανεπιθύμητες αντιδράσεις της συχνά συμβαίνουν μετά από μακροχρόνια χρήση, ενώ ακόμη και οι περιπτώσεις που οδηγούν σε ασθένειες μπορούν να βρεθούν παντού. Εξάλλου, τα συντηρητικά είναι βακτηριοστατικά λόγω της τοξικότητάς τους, και εάν η τοξικότητα είναι πολύ χαμηλή, ο σκοπός του βακτηριοστατικού δεν είναι αποτελεσματικός.
Λόγω των υψηλών τεχνικών απαιτήσεων του παράγοντα νερού αυξητικής ορμόνης, οι περισσότεροι κατασκευαστές υδάτινων παραγόντων αυξητικής ορμόνης μπορούν μόνο να προσθέσουν συντηρητικά για να διασφαλίσουν ότι η αυξητική ορμόνη δεν αλλοιώνεται λόγω της περιορισμένης τεχνολογίας παραγωγής, αλλά η μακροχρόνια έγχυση συντηρητικών θα επιφέρει πιθανή τοξική βλάβη στο το κεντρικό νευρικό σύστημα των παιδιών, το ήπαρ, τα νεφρά και άλλα όργανα του σώματος. Ως εκ τούτου, για ασθενείς με μακροχρόνια χρήση αυξητικής ορμόνης, η αυξητική ορμόνη χωρίς συντηρητικά θα πρέπει να επιλέγεται όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να αποφεύγονται αποτελεσματικά οι τοξικές παρενέργειες των συντηρητικών και να καθίσταται η μακροχρόνια χρήση ασφαλέστερη για τα παιδιά.
