مواد نگهدارنده پزشکی رایج هورمون رشد عبارتند از فنل، کرزول و غیره. فنل یک نگهدارنده رایج دارویی است. یک مطالعه توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) نشان داد که قرار گرفتن در معرض فنل ممکن است باعث عقب ماندگی رشد جنین شود. مواردی از استفاده بیمارستانی از ضدعفونی کننده های فنل که منجر به شیوع هیپوبیلی روبینمی نوزاد و برخی مرگ جنین شده است، وجود داشته است، بنابراین فنل برای نوزادان یا جنین سمی در نظر گرفته می شود.

به دلیل سمی بودن فنل، FDA، اتحادیه اروپا و چین به شدت حد بالای افزودن مواد نگهدارنده را تنظیم کرده اند. FDA تصریح می کند که غلظت فنل باید در 0.3٪ کنترل شود، اما FDA همچنین توضیح می دهد که عوارض جانبی جدی در برخی از بیماران حتی در غلظت مجاز گزارش شده است و باید از مصرف طولانی مدت خودداری شود. همچنین باید از مصرف مداوم دوزهای پایین مجاز برای بیش از 120 روز خودداری شود. یعنی اگرچه غلظت فنل افزوده شده به هورمون رشد بسیار کم است، اما واکنش های نامطلوب آن اغلب پس از مصرف طولانی مدت رخ می دهد و حتی موارد منجر به بیماری را در همه جا می توان یافت. از این گذشته، مواد نگهدارنده به دلیل سمیتشان باکتریواستاتیک هستند و اگر سمیت آنها خیلی کم باشد، هدف از باکتریواستاتیک مؤثر نیست.

با توجه به الزامات فنی بالای عامل آب هورمون رشد، اکثر تولید کنندگان عامل آب هورمون رشد فقط می توانند مواد نگهدارنده اضافه کنند تا اطمینان حاصل شود که هورمون رشد به دلیل تکنولوژی تولید محدود خراب نمی شود، اما تزریق طولانی مدت مواد نگهدارنده باعث آسیب سمی بالقوه می شود. سیستم عصبی مرکزی کودکان، کبد، کلیه و سایر اندام های بدن. بنابراین، برای بیماران با استفاده طولانی مدت از هورمون رشد، هورمون رشد بدون مواد نگهدارنده باید تا حد امکان انتخاب شود تا به طور موثر از عوارض سمی مواد نگهدارنده جلوگیری شود و استفاده طولانی مدت برای کودکان ایمن تر شود.