مقدمه ای بر MGF:

فاکتور رشد Mechano Factor رشد Mechano، که معمولاً به سادگی به عنوان MGF شناخته می شود، یک نوع پیوند IGF-1 است، یک فاکتور رشد/ترمیم کننده ناشی از ورزش یا بافت عضلانی آسیب دیده، شناسایی سایر انواع IGF را دشوارتر می کند.

چیزی که MGF را خاص می کند نقش منحصر به فرد آن در رشد عضلات است. MGF دارای توانایی منحصر به فرد برای القای رشد و بهبود بافت های زائد با فعال کردن سلول های بنیادی عضلانی و افزایش دگرگونی سنتز پروتئین است. این توانایی منحصر به فرد به سرعت ریکاوری را بهبود می بخشد و رشد عضلانی را تسریع می کند. علاوه بر دامنه گیرنده IGF-1، MGF همچنین فعال سازی سلول های ماهواره ای ماهیچه ای (سلول های بنیادی) را آغاز می کند، در نتیجه گردش سنتز پروتئین را افزایش می دهد. بنابراین، در صورت استفاده صحیح، می تواند حجم عضلانی را تا حد زیادی بهبود بخشد.

IGF-1 یک هورمون 70 اسید آمینه با ساختاری شبیه به انسولین است که توسط کبد ترشح می شود و ترشح IGF-1 تحت تأثیر ترشح و آزادسازی هورمون رشد (GH) در بدن است. IGF-1 تقریباً بر تمام سلول های بدن تأثیر می گذارد، عمدتاً به این دلیل که در ترمیم سلولی نقش دارد. هنگامی که بافت عضلانی آسیب می بیند، این واکنشی در بدن به نام T ایجاد می کند

IGF-1 به دو نوع IGF-1Ec و IGF-1Ea تقسیم می شود که اولی MGF است.

انواع اتصال MGF دو IGF تولید شده توسط کبد:

اولین مرحله IGF-1EC است: این اولین مرحله ای است که نوع اتصال IGF را منتشر می کند و این کار را انجام خواهد داد.

فعال سازی سلول های ماهواره ای را تحریک می کند

دوم IGF-IEA کبدی است: این آزادسازی ثانویه IGF از کبد است و فواید آنابولیک آن بسیار کمتر از فواید اولی است.

MGF با نوع دوم، IGF-IEa متفاوت است، زیرا دارای یک توالی پپتیدی متفاوت است و مسئول پر کردن سلول های ماهواره ای در ماهیچه های اسکلتی است. به عبارت دیگر، مزایای آنابولیک بیشتر و اثرات طولانی تری نسبت به سیستم نوع دوم کبدی MGF دارد.

بنابراین شما فقط باید MGF را به عنوان یک نوع بسیار پیشرفته IGF از نظر مزایای آنابولیک در نظر بگیرید. پس از تمرین، ژن IGF-I MGF را به هم متصل می کند و سپس با فعال کردن سلول های خشک عضلانی و سایر فرآیندهای مهم آنابولیک (از جمله سنتز پروتئین که در بالا توضیح داده شد) و افزایش احتباس نیتروژن در عضله باعث هیپرتروفی و ​​ترمیم آسیب عضلانی موضعی می شود.

در موش ها، برخی مطالعات افزایش 20 درصدی توده عضلانی را با یک بار تزریق MGF نشان داده اند، اما به نظر من بسیاری از این مطالعات نادرست هستند، اما پتانسیل MGF غیرقابل انکار است.

اتصال MGF سلول های ماهواره ای را فعال می کند و منجر به رشد فیبرهای عضلانی جدید در بدن می شود. علاوه بر این، وجود MGF سرعت سنتز پروتئین بدن را افزایش می دهد و در نتیجه باعث افزایش میوهیپرتروفی و ​​بزرگ شدن می شود! بزرگتر شو! بزرگتر شو! البته تعمیر 196 موجود مهمتر است

البته فاکتورهای بازیابی مرتبط با MGF بدون شک جذاب ترین مکان برای MGF هستند.

در حالی که عملکرد MGF ممکن است در نگاه اول کمی گیج کننده به نظر برسد، زمانی که به آن گام به گام نگاه می کنید، این فرآیند به خودی خود بسیار ساده می شود:

1.IGF-1 با ورزش آزاد می شود (بعد از ورزش رخ می دهد)

2. IGF-1 و MGF را به هم متصل کنید

3.MGF با فعال کردن سلول های بنیادی عضلانی، بازیابی بافت عضلانی پس از آسیب تمرین را فعال می کند

استفاده از MGF

هنگام تمرین چه اتفاقی برای عضلات شما می افتد؟ آنها شکسته می شوند، سلول ها آسیب می بینند، بافت ماهیچه ای نیاز به ترمیم دارد و بدن شما دو شکل از انواع اتصال MGF را تولید می کند. اولین انتشار اولیه نوع 1 کبد در بالا، بازیابی سلول های عضلانی را تسهیل می کند. اگر MGF غایب بود چه؟ خیلی ساده، سلول های ماهیچه ای ترمیم نمی شوند و می میرند. سلول‌های عضلانی سلول‌های بالغی هستند که نمی‌توانند تقسیم شوند، سلول‌های ماهیچه‌ای از سلول‌های بنیادی مشتق می‌شوند که از طریق میتوز به سلول‌های ماهیچه‌ای تقسیم می‌شوند، بنابراین بدن نمی‌تواند بافت را از طریق جایگزینی سلول پس از آسیب عضلانی ترمیم کند، فقط می‌تواند سلول‌های اصلی را ترمیم کند، اگر سلول ها ترمیم نمی شوند، می میرند. عضلات شما کوچکتر خواهند شدو ضعیف تر با استفاده از MGF می توان با تحریک بلوغ کامل سلول های ماهواره ای، ریکاوری بدن را تسریع کرد و سلول های بافت عضلانی را افزایش داد. از نظر دوز، تزریق دو طرفه 200 میکروگرم نقطه ای بهترین انتخاب است (تزریق نقطه ای برای MGF لازم است). تنها مشکل MGF این است که نیمه عمر آن بسیار کوتاه است و فقط 5-7 دقیقه است و برای گرفتن بهترین نتیجه باید بلافاصله بعد از تمرین استفاده شود، در حالی که بسیاری از افراد در طول این پنجره زمانی برای استفاده از آن ندارند. بعد از تمرین.

PEG-MGF چیست؟

همانطور که در بالا ذکر شد، بزرگترین اشکال MGF زمان فعالیت کوتاه آن است، بنابراین یک نسخه طولانی اثر MGF، PEG MGF، توسعه یافته است. با افزودن PEG (پلی اتیلن گلیکول، یک افزودنی غیر سمی) به MGF، نیمه عمر MGF را می توان از دقیقه به ساعت افزایش داد. دوره طولانی فعالیت به این معنی است که سودمندی و تطبیق پذیری آن تا حد زیادی بهبود می یابد، و PEG MGF در جایی که عضله آسیب دیده یا بیمار است، به جای محدود شدن به یک نقطه، اثر سیستمیک دارد.

چگونه از PEG-MGF استفاده کنم؟

حوزه بعدی که باید روی آن تمرکز کنیم این است که چگونه از نسخه طولانی MGF بیشترین بهره را ببریم. هنگامی که عضلات شما آسیب می بینند، بدن شما پالس هایی از نوع گیره MGF که در بالا توضیح داده شد را آزاد می کند و به دنبال آن یک فرم طولانی اثر از کبد با مزایای آنابولیک پایین تر منتشر می شود. بنابراین تزریق MGF در این مرحله یک ضایعات به نظر می رسد، زیرا شما فقط ترشح خود بدن را تضعیف می کنید نه تقویت آن. بنابراین استفاده از PEG MGF در روزهای غیر تمرینی در واقع بهترین مسیر است. به دلیل آسیب عضلانی، MGF گیرنده های زیادی دارد و اثرات آن سیستمیک است. با افزایش احتباس نیتروژن، گردش پروتئین و فعال سازی سلول های ماهواره ای، به بازیابی تمام عضلات کمک می کند. با انجام این کار، مدت زمانی را که برای ترمیم و رشد ماهیچه های بدن نیاز است افزایش می دهید. استفاده از PEG MGF همراه با IGF عالی است، اما به دلیل تمایل قوی به گیرنده IGF، اگر از هر دو IGF-1 و PEG MGF استفاده کنید، اثربخشی MGF کاهش می یابد.

پیشنهادات من به شرح زیر است:

IGF DES یا IGF1-LR3 در روزهای تمرین قبل از تمرین مورد استفاده قرار می گیرد که خللی در ترشح MGF از کبد بدن ایجاد نمی کند. از IGF-DES برای بهبود سریع محل تاخیر استفاده شد و سپس MGF 200-400 MCG روز بعد برای افزایش مکانیسم بازیابی و رشد استفاده شد. هم افزایی کامل

ذخیره سازی PEG MGF

MGF را می توان تا شش ماه در یخچال نگهداری کرد. از قرار گرفتن در معرض گرما یا آفتاب خودداری کنید

زیر نور.