เพราะจากแนวคิดของโปรตีน ทุกๆ เซลล์ในร่างกายและส่วนประกอบที่สำคัญล้วนมีโปรตีนเข้ามาเกี่ยวข้อง โปรตีนคิดเป็น 16%~20% ของน้ำหนักร่างกายมนุษย์ ในร่างกายของมนุษย์มีโปรตีนหลายชนิดซึ่งมีคุณสมบัติและหน้าที่ต่างกันไป แต่โปรตีนทั้งหมดประกอบด้วยกรดอะมิโน 20 ชนิดในสัดส่วนที่แตกต่างกัน และโปรตีนเหล่านี้จะถูกเผาผลาญและสร้างใหม่ในร่างกายอย่างต่อเนื่อง
กรดอะมิโนทั้ง 20 ชนิดในร่างกายมนุษย์สามารถรวมกันได้อย่างอิสระเป็นเปปไทด์ 2,020 ชนิด ซึ่งเป็นจำนวนที่มาก ตามมุมมองพื้นฐานที่ว่าโครงสร้างทางชีวภาพเป็นตัวกำหนดหน้าที่ หลักการทำงานของแอคทีฟเปปไทด์แต่ละชนิดนั้นซับซ้อนมาก เช่น เปปไทด์ต้านการอักเสบต้านเชื้อแบคทีเรีย เปปไทด์ควบคุมภูมิคุ้มกันในไทโมซิน
เปปไทด์ต้านการอักเสบของแบคทีเรีย: เปปไทด์ต้านการอักเสบของแบคทีเรีย (CL) → ประจุบวก → การกระทำของเยื่อหุ้มเซลล์ของแบคทีเรีย → ในเชื้อโรค (เช่น Escherichia coli) การเจาะเยื่อหุ้มเซลล์ → การรั่วไหลของวัสดุภายในเซลล์ → การตายของแบคทีเรีย นั่นคือ ฆ่าแบคทีเรีย ในขณะเดียวกันก็สามารถต่อต้านสารเอนโดทอกซิน → ลดการอักเสบที่เกิดจาก LPS
ไทโมซินในกลุ่มเปปไทด์กระตุ้นภูมิคุ้มกันสามารถเสริมการทำงานของภูมิคุ้มกันโดยกระตุ้นการพัฒนาและการเจริญเต็มที่ของ T ลิมโฟไซต์ย่อย เพิ่มความสามารถในการทำลายเซลล์ของแมคโครฟาจและเพิ่มระดับการแสดงออกของอินเตอร์ลิวคิน ไทโมซินในลูกวัวอย่างที่เรามักเรียกกันว่า ส่วนใหญ่จะทำหน้าที่ในระบบ T-lymphocyte เพื่อเสริมการทำงานของภูมิคุ้มกันระดับเซลล์ของร่างกายและเพิ่มความต้านทานต่อโรค
Il-6 เป็นปัจจัย pleiotropic ซึ่งสามารถควบคุมการเจริญเติบโตและความแตกต่างของเซลล์ต่างๆ ควบคุมการตอบสนองของภูมิคุ้มกัน การตอบสนองระยะเฉียบพลัน และการทำงานของเม็ดเลือด และมีบทบาทสำคัญในการตอบสนองภูมิคุ้มกันของร่างกายต่อต้านการติดเชื้อ
LTA สามารถเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของภูมิคุ้มกันโดยการจับ TLR4/MD2 คอมเพล็กซ์ → การเปิดใช้งานเส้นทางการส่งสัญญาณ NF-кB → กิจกรรมการทำลายเซลล์ของ ↑T ลิมโฟไซต์และแมคโครฟาจและปัจจัยภูมิคุ้มกัน (เช่น TNF-α, IL-6, IL-1β เป็นต้น)
สภาวะทางสรีรวิทยาของแต่ละคนไม่เหมือนกัน จะทำให้ผลของการกินเปปไทด์ไม่เหมือนกัน เช่น การกินอาหารมื้อเดียวกัน บางคนกินไขมันมาก บางคนไม่กินไขมัน
ในแง่ของอายุ ผลกระทบของผู้สูงอายุมักจะดีกว่าหนุ่มสาว จากประเด็นด้านสุขภาพคนป่วยกินเปปไทด์เอฟเฟกต์ เป็นคนที่มีสุขภาพดี ในแง่ของความเหนื่อยล้า คนที่เหนื่อยล้าจะทำได้ดีกว่าคนอื่นๆ ผู้ที่ได้รับการผ่าตัดใช้เปปไทด์ได้ดีกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการผ่าตัด...
เนื่องจากเปปไทด์มีคุณค่าทางอาหารสูง ดูดซึมง่าย ลดภาระของทางเดินอาหาร ส่งเสริมการสมานแผลและต้านความเมื่อยล้า จึงเป็นเช่นเดียวกับยาที่เหมาะสม เมื่อคนเราอยู่ในสภาวะทางสรีรวิทยา พวกเขาต้องการเปปไทด์ที่แตกต่างกัน ฟังก์ชั่นเสริม
ด้วยการพัฒนาสังคม คนสมัยใหม่ต้องเผชิญกับปัญหามากมายที่เกี่ยวข้องกับการลดลงของเปปไทด์ ตัวอย่างเช่น ปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลงกำจัดเอนไซม์ที่ย่อยสลายโปรตีนในอาหาร และลดเอนไซม์ภายนอก สภาพแวดล้อมสมัยใหม่เนื่องจากมลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำและดิน การสูญเสียหรือการหยุดทำงานของเอนไซม์ในร่างกายมนุษย์ ความสามารถของร่างกายมนุษย์ในการย่อยสลายโปรตีนอ่อนแอลง การย่อยและการย่อยสลายไม่สามารถดำเนินการได้ตามปกติ ความน่าจะเป็นที่จะได้รับเปปไทด์คือ ลดลง ดังนั้นร่างกายมนุษย์จึงขาดเปปไทด์ การฉายรังสีสมัยใหม่ทำให้ภูมิคุ้มกันของมนุษย์ทำงานต่ำ ความสามารถในการย่อยและย่อยสลายโปรตีนถูกยับยั้ง ระบบการดูดซึมไม่สามารถดูดซึมโปรตีนได้ตามปกติ และความน่าจะเป็นที่จะได้รับเปปไทด์ลดลง
การขาดเปปไทด์กลายเป็นปัญหาทั่วไปเนื่องจากความเสียหายและการสูญเสียเปปไทด์จำนวนมากในร่างกายมนุษย์ เมื่อความสามารถของร่างกายมนุษย์ในการสังเคราะห์เปปไทด์ลดลงอย่างมาก ร่างกายมนุษย์ไม่สามารถเติมเปปไทด์ได้ทันเวลา ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้ยาเพื่อตอบสนองความต้องการของร่างกายมนุษย์
